quinta-feira, outubro 30

Nun atalantaba demientres viía el cortumetrax

Nuestro propio cielo, o algo así quiero yo. Te quiero, imagino, a tí, persona que no conozco. Y que quiero conocer. Y sigo pensando (atalantando) que eso no está cerca. Ni nada de lo que sueño. Ni de lo que pienso, ni en lo que creo.

La culpa foi de mio pa...tuya por metete dientru...

http://www.goear.com/listen.php?v=635ee03

Dejo eso ahí, por si alguien quiere escuchar Felpeyu. Me alegra la vida acordándome de que soy d'Asturies. Y eso me enorgullece, y me hace sonreír. Qué simple soy. A otras personas eso le da igual. Pero te quiero. Y no te conozco de nada. Ni se quién eres. Ni cómo.

quarta-feira, outubro 29

Noto cómo me van creciendo las patillas

Hoy tuve todo el día para reflexionar. Pero lo malgasté jugando a la play y viendo Mallrats, buen film, pero debería haber intentado pensar sobre algo. El tema es que Mallrats me resultó bastante decente, hablando de ella como título de comedia (no superan a Monty Phyton), claro está, porque esa asquerosa parte de doble-reconciliación final me da algo de grima, muy american cinema industry 4ever, algo decepcionante. Pero los golpes de humor rancio a lo largo de toda la película son geniales. Y luego los puntos esos en los que sólo se fija un freakazo, como el de la gorra de Clerks, escena presentada en segunda acción, detrás de Brodie ( Jason Lee, el actualmente protagonista de Me Llamo Earl, de la NBC), en la que poca gente puede llegar a darse cuenta del signficado.

Y mientras veía la película, notaba como me crecían las patillas. Cómo volaba el tiempo y yo, de carácter vago, no hacía nada para impedirlo. Y perdí un día entero, con la calefacción puesta, repantingado en el sofá, comiendo palomitas y con las zapatillas puestas. Con las zapatillas puestas. Y sin patillas, porque no tengo patillas. Y al paso que voy, no las tendré.

domingo, outubro 26

De cuando vas a ver a Skama, aparecen mil grupos antes que ellos, tus amigos se mueren de frío y te refugias en el Carlos Tartiere, y disfrutas



Después de un buen tiempo, conseguí escuchar a estos adorables dixébricos en directo. Y suenan tan bien, a mis oídos no muy ebrios, claro, porque había cada uno. Es cierto que todos ya sabemos que la ecuación Ska=Alcoholx2 : (Estar emporráu x bailar como locos) siempre se cumple, vaigas ú vaigas. Eso sí, hacía bastante frío, 10 grados...y sólo me podía defender con una camisa de manga corta del hacheyeme y una chaquetina de punto...aunque no tenía munchu cutu, ya que había renunciado a mis pies para seguir vivo, lo malo es que mis queridos Dica y Loreh, casi se mueren, sino llega a ser por mi conocida benevolencia, al darles mi calor humano, en las escaleras del Tartiere, mientras esperábamos a los charranes de Skama la Rede.

Pero por fin, empezaron a tocar (no veas como fedía ver al cantante de Skama hablando con unos amigos mientras yo esperaba con ansia que tocasen...al menos tenía un bocadiellu de beicon y quesu que me hacía volver a sentir las manos), con el tema, sin mal no recuerdo, ¡da-yos caña!, que animó todo hasta el punto de que llegué a imaginar que el Trebolgu 2008 era una especie de Woodstock a la asturiana. Sí, a esas horas uno piensa cosas muy raras.

Faciéndonos deprender la lleición

En plenu autu de concentraición


Puxa la folixa asgayá


segunda-feira, outubro 20

Liet Lavlut, Dixebra segundu y Planeta Decenove ye perbonu.

Asina ye, quedamos segundos, na cimera participación...y gañó un corsu, bah, finen les pallabres n'u, da xuru que son bona xente. Esti cánciu de los gayosinos (Gallegos) tamién préstame:



Liet Lavlut 08:Resume de l'autuación de Dixebra...nun atopé un res meyor :S, la páxina que pasárenme taba en suecu y nun caltube nada de nada.

sexta-feira, outubro 17

Fai comedia, fai rises

Cuatru garabatos d'Alberto Vázquez García basten pa faceme riyír abondiu. Val qu'a vegáes nun tean mui bonos les so viñetes, poro dalgunes son meyor que lo meyor. Esti rapaz ye un dibuxante que trabaya pal diariu dixital Asturnews (nun toi xuru de que trabaye, ye dicir, si ye remuneráu, ¿poro que mos importa eso?, qu'entamó nesi arte de facer comedia col pilot prietu va 4 años, dende 2004, día tres día. El só humor tien cálter políticu asgaya, vamos, que la mayoría de vegáes ta en rellaición coles movides qu'armen los fatos que gobiernen Asturies (Areces&&Trevín cuatruever) y entá más col tema de la oficialidá, esi tema raru que los cimeros dirixentes traten d'escuender lo más lloñe posible. Bono, que si entamo a falar de babayos piérdome. El tema yera Alberto Vázquez García, anque tampocu hai muncha información sobro la só vida en nenyuri, polo que paso a amosaros los dibuyos que más prestáronme.











Una de les mios favorites





Lleer esto ensin nun tenéis puta idega sobro de daquién fálase:
http://www.lavozdeasturias.es/noticias/noticia.asp?pkid=199522
http://www.lavozdeasturias.es/noticias/noticia.asp?pkid=225024





terça-feira, outubro 14

A los iconos del mésenller sin función definida alguna, sí, vosotros, os odio.

No os hagáis los tontos, no valéis para nada, sois un cáncer que hay que arreglar, mucho más preponderante que el estúpido cambio climático o que el hambre en el mundo, porque, ¿acaso a mis dieciséis años me importa algo más que el mésenller, el tuenti, fardar de amixito peruano y sacar fotos que son una mierda pero debido a mi estúpida prepotencia considero arte?, pues eso es uno de mis problemas, pero no viene a cuento, porque...¡joder!, ¡odio los putos iconos ensín xacíu!.

El primero es bien gordo:

I'm? ¿Pero qué clase de despojo cibernético es eso?, ¿acaso creen que una choni de Vallekas con k va a saber qué diablos significa un palito, una coma de esas y una eme?.A parte de que aunque lo supiera, los colores elegidos para ese engendro ni siquiera son estéticos, parecen de una campaña de Movistar, pero de las ranciescas.

Ohhh, la todopoderosa XBOX de primera generación, ¡vamos a corrernos todos en la boca del conejo de la de filosofía!, ¡venga!. Por favor, estos de Microchotofov, ¿tan poco vendéis que necesitáis de hacer publicitè tan barata?


Gracias Sr.Mésenller por permitirnos decir con una preciosa imagen que hoy vamos a comer en dos platos y con palillos. ¡Cuán útil!, si no llega a existir, nada tendría sentido, ¿cómo le iba a decir a mis contactos que voy a comer arroz con pavo?, ¿con palabras?, ¡nooo!


¿Eso es un coneyu?, ¿un ente maligno de ojos negros, sin boca y orificios nasales?, ¿el ratón mickey deformado por su archiconocida adicción a las drogas duras?. Sea lo que sea, ¿en qué tipo de conversación se usaría?, ¡ah! ya sé...


JeSsSi LOkaaaa dice:
TKM UKI MUXUUUU

Er JAbato jartuko dice:

LLO MAAAH

segunda-feira, outubro 13

No va a volver a pasarme esto, no quiero ya más de lo mismo, y los lunes-domingo son más de lo que puedo aguantar...

Mais non!, no lo soporto. Quiero salir de casa...cómo decir que se me caen las paredes de mi habitación. Si lo veía venir, finaré viendo Lost na Ps3...

Güei na mio tella...está el eje del mal.

domingo, outubro 12

Seiscero

Llegamos un poco tarde, 20 minutos más o menos, pero el oviedín ya ganaba por 2-0. Nos dispusimos a sentarnos cerca de algo visible, el banquillo de Protección Civil, donde luego veríamos que la sra.Bibiana Barrendera estaba sentada, eso explica su mirada asesina tras el partido. El caso es que Rob y yo nos sentamos y empezamos a disfrutar de un encuentro caracterizado por la vagancia oviedista y lo patetismo de un conjunto como el Astur (Mal-llamado Oviedo Acf), que, hablando en plata, no daba pie con bola. Y a los pocos minutos, comenzó el festival de oportunidades, magistralmente falladas por la exitosa delantera azul (muy distante de la Delantera Illétrica, con Lángara, Casuco o Antón, entre otros), aunque de todos modos, el Astur no iba a hacer mucho, ya que en todo el partido, sólo llegaron 3 veces al área de Aulestia...y si contamos los balones tocados por el portero oviedista, solamente 6 vegáes.

También hicimos un amiguito, que competía con nosotros en quién decía más subnormaladas, o él (que para mí que tenía alguna tara mental), o yo llamando al portero Bufón y Filibustero, un clásico. Tampoco me enteré muy bien el partido, porque el juego del Oviedo aburre asgaya, pero los goles en sí, fueron cantadas del portero del Astur y su defensa, o también conocidos como los 5 magníficos, por sus habilidades para hacer el ridículo.

Acabé la tarde-noche rematándola con una cervecita en el Desván, viendo partidos/viejas glorias del Oviedo. La nostalgia, hace daño.

quinta-feira, outubro 9

Me gusta ir a la fnac y gastarme un pastón en DVD's de series y no me gusta la gente que llama la atención

Ala, ya está dicho. No me gustáis, ¿déficit de atención?, que os jodan, coño, que os jodan, será que no podéis destacar en algo normal y tenéis que decir que sois hiperactivos. Tampoco es que me caigan mal, pero oye, que se callen la puta boca (va por tí, Javier Luengos, maehtro). Reflexionando me doy cuenta de que no lo hacen con malicia...simplemente no tienen otra vía de escape para hacerse notar, por sus rarezas tanto físicas como, digámoslo así, mentales.

Y el mal humor ahonda en mí, sobretodo si se mezcla con la gente que sólo sabe hacer humor intentando dejar mal a los demás (y no consiguiéndolo), pero eso va en otra entrada, claro, en esta...me quedaría corto. Mi única fuga posible reside en la idea de comprar series y disfrutarlas en mi mini Cine particular casero, por el que tanto luché a lo largo de mi cinéfila vida (por lo menos, 4 años de cinefilia, otra de mis parafilias). Hoy me gasté 40 euros en la 3ª de Lost, y el lunes creo que iré a por Heroes...si consigo dinero rapidillo quizá compre las otras dos de Lost para ser un freakazo.

Espera, ¡ah mierda!, ¡la Eric-box-arredruyá!. Oh, no me queda mucho...pero enviarlo cuesta su dinero. Bah, qué más da, si de todos modos ese limeñucho de adopción aún no la tiene lista.

Que vos vaiga bien.

quarta-feira, outubro 8

Ya no hay conciertos que brillen, porque no tengo nadie, con quien ir...

Una pena lo de La Habitación Roja en Gijón este jueves día 8 d'Ochobre, iría, pero nadie me acompaña, una pena. Cambiando de tercio...¡güei algamé ''ver TDT'' na mío casa!, y digo ''ver TDT'' porque al no haber antena en mi edificio sólo pillo 15 canales y 7 emisoras de radio, qué triste.

Todo esto viene a que mis padres se compraron una Samsung Serie 5 de 40'' bastante cuca, pero la tele por cable que presta sus servicios en nuestro favor a cambio de un valor monetario determinado al mes (es decir TimoCable Asturies) se ve fatal, y entonces es como ver vídeos de Youtube ampliados, y lo mismo me pasa con los videojuegos de la PS3. Pero al llegar la TDT (aquí llega casi 2 años más tarde, vivo en Suazilandia Square) ví una luz clarita...sobretodo en TVE 1...esos colores saturados, esa definición tan bonita, la claridad y la nitidez, hacía tiempo que no me sentía tan freak-realizado. Pero el Fifa se sigue viendo como el culo (a raíz de eso fue por lo que perdí 7-2 contra el Bourussia Dortmund siendo yo el Boca Juniors, qué triste). Pero la TV nueva le da un toque de distinción a mi salón, un enorme aparato que cubre la mitad de la pared (mi salón tampoco es de los más grandes), con un diseño bastante refinado, negro no mate (en mate hubiera quedado perfecta) y una sencillez muy purista.

Y continuando con el principio...tenía ganas de ir, sinceramente bastante, ya que hace no mucho que llegué al summum de aficionado a un grupo de música (es decir, saberte sus estribillos de memoria), y si cualquier concierto de cualquier grupo que no te de más, lo disfrutas...imagínate uno que te guste. Hasta aquí el batiburrillo de cosas del 8 d'Ochobre de 2008.

PD:Y hoy va y llueve, bueno, orbaya asgaya...que no se sabe muy bien si llueve fuerte, deja de llover, o volverá a llover. Es un infierno aburrirse en casa, de veras.

PD2:Madica, esta te la guardo, por perra.

quarta-feira, outubro 1

Es preciosa




A lovestruck Romeo, sings the streets a serenade

Laying everybody low with a love song that he made
Finds a streetlight, steps out of the shade
Says something like, "You and me, babe, how about it?"

Juliet says, "Hey, it's Romeo, you nearly gave me a heart attack"
He's underneath the window, she's singing
"Hey, la, my boyfriend's back
You shouldn't come around here, singing up people like that
Anyway, what you gonna do about it?"

Juliet, the dice was loaded from the start
And I bet, and you exploded in my heart
And I forget, I forget.. the movie song
When you gonna realize, it was just that the time was wrong, Juliet?

Come up on different streets, they both were streets of shame
Both dirty, both mean, yes and the dream was just the same
And I dream your dream for you and now your dream is real
How can you look at me, as if I was just another one of your deals?

Well, you can fall for chains of silver, you can fall for chains of gold
You can fall for pretty strangers and the promises they hold
You promised me everything, you promised me thick and thin, yeah
Now you just say, "Oh, Romeo, yeah, you know
I used to have a scene with him"

Juliet, when we made love, you used to cry
I said, "I love you like the stars above, I love you till I die"
And there's a place for us, you know the movie song
When you gonna realize, it was just that the time was wrong, Juliet?

I can't do the talk, like the talk on the TV
And I can't do a love song, like the way it's meant to be
I can't do everything, but I'd do anything for you
I can't do anything except be in love with you

And all I do is miss you and the way we used to be
All I do is keep the beat, and the bad company
And all I do is kiss you, through the bars of Orion
Juliet, I'd do the stars with you any time

Juliet, when we made love, you used to cry
I said, "I love you like the stars above, I'll love you till I die"
There's a place for us, you know the movie song
When you gonna realize, it was just that the time was wrong, Juliet?

A lovestruck Romeo, he sings the streets of serenade
Laying everybody low with a love song that he made
Find a convenient streetlight, steps out of the shade
He says something like, "You and me, babe, how about it?"